o ayan! sa wakas, may blog na rin ako. actually, matagal ko nang pinag-iisipan kung gagawa ba talaga ako o hinde. obvious naman siguro kung alin sa dalawang panig ang nanaig (or else wala ako ngayon dito, nuh!)
sa totoo lang, hindi ko talaga gusto ang idea ng blogs. bakit? simple lang, isa nga siyang journal, diary kumbaga. (magbigay ba ng shift+f7 ng wala sa lugar) at dahil diary ang blog, marapat lamang na itago mo ito sa pinakasuluk-sulok ng iyong kwarto. di ba? naaalala ko tuloy. (flashback sound effect with matching blur pa)
2000. sinimulan kong isulat ang first-ever diary ko. sinabi ko sa sarili ko (schizo?), araw-araw magsusulat ako rito. isusulat ko rito ang feelings ko para ma-preserve ko ang mga ito. (assuming na maging sikat ako someday, magiging parang diary of anne frank ito. o di ba?! note: hula nga pala sa akin ni nico na sisikat ako in the future. hehehe...)
guess what mga friends kung ano ang nangyari sa diary na sinumulan kong isulat sa unang taon ng bagong milenyo. (drum roll please)
WALA!
oo, yung january 1 entry lang ang nasulat ko at hindi ko na ito nasundan (so much for the effort). so nasayang ang notebook turned diary, nasayang ang effort at nasayang ang ideas ko.
yun din ang isa sa mga apprehensions ko sa pagkakaroon ng blog, baka hindi ko na matuloy. pero just in case ito na ang last entry ko, nais ko munang pasalamatan si God, ang parents ko.... ahehehe... joke lang. malakas naman ang feeling ko na maipagpapatuloy ko ang blog na ito at hindi mage-end sa entry number 1 of 1 lang. bakit? una, wala pa naman akong duty. feb 11 pa ang simula ko sa surgery ward. kaya ayun, habang hindi pa ako toxic ay gagawa ako ng blog, to kill time. pasensya na sa mga may duty. i know how you feel (asus). ahehehe... pangalawa, dahil madalas naman ay computer ang kaharap ko (bukod kay mycek), hindi ko naman (siguro) makakaligtaan na kahit minsan ay pansinin ang http://markusxopherus.blogspot.com. pangatlo, dahil mahilig ako mag-textblog (ang textblog ay isang invention ni iaii na kung saan ang isang taong unli ay nangungulit sa pamamagitan ng pagse-send ng mga kachuvahan about one's life. example: ang agar/apgar score ng new year baby na pinanganak sa fabella. *sorry na lang sa mga non-globe at hindi kayo nakatanggap.* ay! ang haba ng sidenotes!). ayun, basically, ang pagse-send ng txtblog ay mahal/nangangailangan ng load kaya mas abot kaya ang ganitong uri ng pangungulit (though hindi kasing laki ang coverage ng blog kumpara sa txtblog).
balik tayo dun sa privacy issue ng diary. noong grade six ako (wow ang tagal na nito!), hindi ko sinasadya (i swear) na makita (at mabasa consequently) ang diary ng kapatid ko.
o sige, dahil lumang balita na naman ito ay ise-share ko na rin sa inyo ang laman ng diary nya. nakalagay doon ang damdamin nya tungkol sa kanyang crush at nakasulat din doon in bold letters (with red hearts all over) ang pangalan ng kanyang churva! incidentally, kilala ko ang taong ito. busmate namin sya! kaya syempre, ahehehe, bilang isang oportunistang kuya ay inasar ko sya (with all my might) sa kanyang crush.
matagal na itong conflict na ito, like i said, kaya nagkapatawaran na kami about the matter.
the thing is alam kong diary ko nga ito. PUBLIC DIARY. AT wala naman akong balak na i-broadcast dito ang dark secrets ko na magiging susi sa aking tuluyang pagbagsak at pagkapariwara ng career ko sa mundong ito. hehehe...
pero syempre to keep you hooked sa tinig (pangalan ng blog ko yan) ay sisiguraduhin kong mawiwili kayo sa mga ipo-post ko dito. i will make sure na kayo ang unang makakaalam ng mga misadventures ko at makakasagap din kayo ng mga nagbabagang chika at blinditem. ahehehe....
so ano, basa lang ha. at mark, sulat ka lang ha! (hindi to ang last time. swear!)
No comments:
Post a Comment